Each party puts up two candidates in a constituency: a WOMAN and a MAN, this means a list of two persons. In primaries [public preliminary elections of the party candidates] the candidates are elected and at the same time the first and second ranking will be decided by the voters. This means: the candidates are not chosen in an obscure backroom by partymembers like in Europe, but by registered sympathizers, this means a bigger share of the population.

                                    At the general election each voter can cast one vote for a party- ticket of two persons. The party which gets the relative most votes in a constituency wins two mandates for the parliament : a woman and a man. The loosing second strongest party gets still at least the minority protection mandate and sends only one person to parliament : a woman or a man , according to the ranking in the primaries. All other parties win no seats as is normal in relative simple majority voting.

This would lead in the whole country to a tendency of an open dymamic two party system. Especially because the winning first and the loosing second party are representing the constituency,it would lead to a reduction of party strongholds in a constituency and a region. The majority tends to be more narrow and the inherent chance to a change of power would be the rule. Nationwide the majority would tend to be smaller and regional strongholds would be reduced. A governing party could never in a landslide win more than two thirds of the seats of a parliament and one third of the mandates would be mathematically guaranteed for women and the opposition party.

In a transition period all voters should have an additional preference vote like in Australia : a second vote. Everybody should vote with his first vote for the party of his heart and with his preference vote as his second vote,which of the probably two winning parties he or she could more or less support. Should his or her party not belong to the two "winning"parties , with his or her preference vote he or she could still influence, which one of the two "winning"parties gets two mandates and which one only one mandate. In the end he or she could influence the final outcome at the constituency level and logically also the nationwide outcome.

His or her second vote would not be counted if he or she already voted with his or her first vote for one of the two "winners".The first vote would be useless, if it was given to a party not winning in the primary vote the two persons ticket or the minority protection mandate.

Additonal conditions would be : a limitation of campaign funds , an independent election commission and compulsory voting.  

When democracy 2500 years ago came into existence incomplete in Greece, it lead to an explosion of reason, in science and philosophy. Since 200 years we fight for the best ideology of democracy. But it is more important, to strengthen democracy through a functioning election system. An improved English parliamentarianism would let grow the idea of Immanuel Kant regarding a peaceful world society. Every reasonably thinking person today sees the most urgent problems like hunger, poverty, climate change, fossil energy deficiency as global ones. If there is no system with an inherent tendency to reason, then the world has no chance anymore. Every initiative relies on the hope that human beings work together reasonably.The explosion of mankind to 6.7 billion has only been possible by the Greek democracy. Without the Greeks, the enlightenment period and all the scientific progress we would not be, where we are today. My idea is only a slight improvement of the English parliamentarianism, but a substantial one.

Winston Churchill has put into words in a final way : "Democracy is the worst form of government, except all the others." If you accept as a second premise that Churchill's statement is put on a secure footing through American primaries, Australian preference voting and this proposed election system, then only the realization is missing. Although the idea of the United Nations is a beautiful one, the progress is minimal. Worldwide communication has become possible through the discovery of the internet, but does mankind really profit from it? Every reasonably thinking person sees the urgent problems as global ones. If there is no institutionalized inherent tendency to reason, then mankind has no chance anymore. Everybody who can laugh about this thesis, does not have to wait much longer. The evolution will laugh about him. Notwithstanding the realization of this idea, the benefit of this idea is obvious : the evolution of mankind would go on.

40 years ago, when I was 30 years old , I had registered a party "Democrats'69" in Germany. It was impossible in 1969 to get attention. In the age of internet it would be a little easier. The first step would be to establish in all countries with parliamentarian democracy a world party : 2009DEMOCRATS  [2009-DE], first through the internet and then in reality. Barack Obama has shown the way to do it. The old party D'69 can't even be googled nowadays. This could in fact turn everybody into a pessimist. The example of the Nobel Laureate Aung San Suu Kyi in Burma shows to give never up. This incredible woman owns the tears of all the powerless. My proposal is only a fight against the law of inertia. It needs only the power of conviction and a bit of luck. This should be possible to achieve, because I never gave up this concept. Never ago in history has the world been so open for reason.

The optimal result would be, if I only found in this world like Franz Kafka a Max Brod who would find my idea convincing and would fight for it. I speak 5 languages. It would be better, if my successor would speak 10 languages and then would find 10 Max Brods in 10 other countries and so on.

But the result could only be measured in a practical realization:one nation state has to allow a simulation and then later on adopt this new election system. And then I have a dream : Democracy all over the world. Democracy should be a system of power with a time limit. It would tend to consist of roughly 50% male members of parliament and 50% female members of parliament. The majorities in the constituencies and in the whole country would tend to be very small. Every 4 years there should be a chance for a change of power. The fear of loosing power will result in more reason and rationality. One third of all the mandates is always and everywhere guaranteed for the opposition. Also one third of the seats in parliament is guaranteed for female members of parliament, irrespective of the party they belong to. Or if ever a woman revolution happens, one third of mandates is guaranteed for male members of parliament as well. 

Please go to 'about us' about Dr.Axel Ridder, to 'contact us' write Dr.Axel Ridder or to  'curriculum vitae' see his Bio

เรื่อง 2:1/1:2  ระบบที่มีคนสามคนเป็นองค์ประกอบใน 1 เขตเลือกตั้ง

ระบบการเลือกตั้งที่มีการใช้เสียงข้างมากปกติภายใต้เขตเลือกตั้งที่เลือกได้คนเดียว (ผู้ชนะได้ทั้งหมด หมายถึงระบบ 1:0/0:1 ซึ่งถ้าผู้สมัครของพรรค A นั้นชนะผู้สมัครพรรค B ก็จะเป็นฝ่ายแพ้ และในเขตเลือกตั้งถัดไปอาจจะต่างกันก็เป็นไปได้ ) จะถูกเปลี่ยนเป็นระบบการเลือกตั้งแบบ 2:1/1:2 ภายใต้ระบบที่มีคนสามคนเป็นองค์ประกอบซึ่งหมายถึง เขตเลือกตั้งนั้นๆ จะใหญ่กว่าสำหรับสมาชิคทั้ง 3 แห่งรัฐสภา

แต่ละพรรคมีผู้สมัครสองคนในแต่ละเขตเลือกตั้ง: ผู้หญิง 1 คน และ ผู้ชาย 1 คน ในการเลือกตั้งรอบแรกของแต่ละพรรคของผู้สมัคร  ผู้สมัครได้รับการลงคะแนน ในขณะเดียวกันจะมีการลงคะแนนให้ผู้สมัครที่ได้ที่ 1 และที่ 2 โดยผู้เลือกตั้ง ในการเลือกตั้งทั่วไป ผู้เลือกตั้งแต่ละคนสามารถลงคะแนนเสียงได้ 1 เสียง เพื่อลงคะแนนให้กับการเลือกพรรคซึ่งมีสองคนใน 1พรรค  พรรคใดที่ได้เสียงส่วนใหญ่จากผู้เลือกตั้งในเขตเลือกตั้งได้รับชัยชนะสำหรับที่นั่งในรัฐสภา 2 ที่นั่ง – ผู้หญิง 1 คน และผู้ชาย 1 คน พรรคที่แพ้การเลือกตั้งแต่ได้คะแนนเป็นที่สองจะได้รับการคุ้มครองสิทธิ์ในฐานะการคุ้มครองจากกลุ่มเสียงข้างน้อยและสามารถส่งตัวแทน 1 คนไปที่รัฐสภาได้ – ผู้หญิง 1 คน หรือ ผู้ชาย 1 คน ส่วนจะเป็นใครนั้นขึ้นอยู่กับลำดับที่ได้ในการลงคะแนนจากผู้เลือกตั้งรอบแรก  พรรคอื่นๆไม่ได้รับที่นั่งใดๆ เพราะเป็นสิ่งปฏิบัติกันในการลงคะแนนที่ใช้การเลือกตั้งจากเสียงส่วนใหญ่

การเลือกตั้งเช่นนี้ทั้งประเทศมีแนวโน้ม จะนำไปสู่การเปิดไปสู่ระบบที่มีพรรคสองพรรค ทั้งนี้เป็นเพราะว่าพรรคแรกที่ชนะที่หนึ่งและพรรคที่ได้ที่สองที่แพ้ทั้งคู่เป็นตัวแทนของเขตเลือกตั้ง และยังจะทำให้เป็นการลดความเป็นศูนย์กลางสำคัญของพรรคที่ได้คะแนนเสียงข้างมากในเขตเลือกตั้งและในระดับภาค เสียงส่วนใหญ่ก็มีโอกาสที่จะแคบลง และมีโอกาสที่จะทำให้มีการเปลี่ยนผู้มีอำนาจได้ด้วยซึ่งถือว่าเป็นกฏ ถ้าดูในระดับประเทศเสียงส่วนใหญ่ทั้งหมดจะมีน้อยลงและความเข้มแข็งระดับภูมิภาคก็จะลดลงด้วย พรรคที่เป็นผู้บริหารอยู่ก็จะไม่มีโอกาสที่จะได้รับชัยชนะอย่างถล่มถลายคือสองในสามของที่นั่งในสภา และหนึ่งในสามของที่นั่งต้องเป็นผู้หญิงหรือพรรคฝ่ายค้านตามกฏทางคณิตศาสตร์

ในช่วงการเปลี่ยนแปลงนี้ ผู้เลือกตั้งทั้งหมดควรมีสิทธิในการเลือกมากขึ้นเหมือนที่ปฏิบัติกันในประเทศออสเตรเลียคือ การเลือกครั้งที่สอง ผู้เลือกตั้งทุกคนควรจะเลือกพรรคที่อยู่ในใจในการเลือกตั้งครั้งแรก และเลือกพรรคที่ชอบเมื่อเลือกครั้งที่สอง ที่คาดว่าจะชนะการเลือกตั้งซึ่งผู้เลือกตั้งสนับสนุนไม่มากก็น้อย  ถ้าพรรคที่ผู้เลือกตั้งที่ชอบไม่ได้รับชัยชนะทั้งที่หนึ่งและที่สอง  ตัวผู้เลือกตั้งเองก็ยังจะสามารถเลือกคนที่ชอบและทำให้มีผลที่จะทำให้เลือกได้ว่า พรรคการเมืองไหนในสองพรรคจะมีสิทธิ์ได้รับสิทธิ์ตามข้อบังคับว่าพรรคไหนจะได้สิทธิ์สองคนหรือหนึ่งคน ในที่สุดผู้เลือกตั้งสามารถทำให้มีผลกระทบกับผลในตอนท้ายในระดับเขตเลือกตั้งและในระดับประเทศ

ถ้าผู้เลือกตั้งได้ลงคะแนนให้กับพรรคที่ได้คะแนนเป็นอันดับหนึ่งและสองในการเลือกตั้งครั้งที่สองแล้ว คะแนนที่เขาลงจะถือเป็นโมฆะ การเลือกตั้งครั้งแรกก็จะไร้ผล ถ้าเป็นการลงคะแนนให้กับพรรคที่ไม่ชนะในรอบแรกของการเลือกตั้งในระบบที่เป็นการลงคะแนนสองคน หรือลงในการบังคับของการคุ้มครองเสียงข้างน้อย

เงื่อนไขเพิ่มเติมที่ควรจะเป็นคือ การมีการจำกัดเงินทุนที่ใช้ในการหาเสียง คณะกรรมการการเลือกตั้งที่เป็นอิสระ และข้อบังคับว่าประชาชนทุกคนต้องไปเลือกตั้ง

เมื่อประชาธิปไตยซึ่งเกิดเมื่อ 2,500 ปีในประเทศกรีก แต่ยังไม่สมบูรณ์นั้น ทำให้เกิดการระเบิดความคิดที่เป็นเหตุเป็นผลในเรื่องวิทยาศาสตร์ และปรัชญาอย่างมากมาย  เมื่อ 200 ปีที่ผ่านมาเราได้ต่อสู้เพื่อให้ได้มาซึ่งปรัชญาที่เหมาะสมที่สุดของประชาธิปไตย แต่ที่สำคัญมากกว่านั้นคือ การทำให้ประชาธิปไตยมีความเข้มแข้งมากขึ้นโดยผ่านการเลือกตั้งที่เป็นระบบที่มีประโยชน์ ระบบรัฐสภาของอังกฤษชอบความคิดของนายอิมมานูเอล คานท์ ผู้ซึ่งเชื่อในสังคมที่มีความสงบสุขของโลก ทุกวันนี้คนที่มีความคิดที่เป็นเหตุเป็นผลทุกคนในโลกนี้มองเห็นพ้องต้องกันว่าปัญหาเร่งด่วนต่างๆเช่น ความหิวโหย ความยากจน ความเปลี่ยนแปลงของอากาศ ความขาดแคลนพลังงานน้ำมัน เป็นปัญหาของโลก ถ้าเราไม่มีระบบที่จะนำไปสู่ความเป็นเหตุเป็นผล โลกเราคงจะล่มสลาย การริเริ่มในทุกอย่างขึ้นอยู่กับความร่วมมือของมนุษย์ทุกคนในโลกนี้อย่างเป็นเหตุเป็นผล การที่ประชากรในโลกมีถึง 6.7 พันล้านนั้นเป็นเพราะมีประชาธิปไตยที่เกิดขึ้นครั้งแรกในประเทศกรีก หากไม่มีชาวกรีกแล้ว ยุคแห่งความแสงสว่างของความรู้ของมนุษย์และความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์ต่างๆ เราคงไม่สามารถมาอยู่ในจุดที่เรายืนอยู่ในปัจจุบันนี้ได้ ความคิดของข้าพเจ้าคืออยากให้มีการพัฒนาระบบรัฐสภาแบบประเทศอังกฤษเพียงเล็กน้อย แต่ให้เป็นเรื่องราวมากกว่านี้

นายวินสตัน เชอร์ชิลได้กล่าวไว้อย่างดีว่า “ประชาธิปไตยเป็นรูปแบบของรัฐบาลที่แย่ที่สุด ยกเว้นการปกครองแบบอื่นๆ” ถ้าท่านยอมรับรูปแบบการเลือกตั้งแบบที่สอง (ที่กล่าวไว้ตอนต้น)ก็จะเห็นได้ว่า คำกล่าวของนายวินสตันนั้นได้เกิดขึ้นและฝังรากในระบบการเลือกตั้งของพรรคเพื่อเสนอชื่อผู้สมัครรับเลือกเป็นประธานาธิบดีของอเมริกา การเลือกตั้งแบบให้เลือกคนที่ชอบของประเทศออสเตรเลีย และระบบการเลือกตั้งแบบล่วงหน้า แต่นั่นหมายถึงว่ายังมีการขาดความตรึกตรองอย่างเป็นเหตุเป็นผลตามมา ถึงแม้ว่าความคาดฝันของสหประชาชาติจะเป็นสิ่งที่สวยงาม แต่มันก็ไม่ได้ก้าวหน้าไปเท่าไรนัก การติดต่อสื่อสารกันทั่วโลกนั้นสามารถทำได้โดยผ่านการคิดค้นของอินเตอร์เนต แต่มวลมนุษย์ชาติได้ประโยชน์จากสิ่งเหล่านี้จริงๆหรือ? คนที่มีเหตุมีผลจะมองเห็นว่าปัญหาเร่งด่วนนั้นเป็นปัญหาที่เกิดขึ้นทั่วโลก ถ้าไม่มีระบบหรือองค์กรที่จะเป็นผู้นำทางความคิด ความหวังของมวลมนุษย์ชาติก็คงจะไม่มี คนที่ไม่เชื่อหรือดูหมิ่นความคิดหลักนี้ พวกเขาไม่ต้องรอไปอีกนานว่ามันเป็นอย่างไร วิวัฒนาการจะหัวเราะเยาะพวกเขา  อย่างไรก็ตามการยอมรับในความคิดนี้ คือผลประโยชน์ของความคิดนี้ซึ่งเห็นได้ชัดคือ : วิวัฒนาการของมวลมนุษยชาติจะดำเนินต่อไป

เมื่อ 40 ปีมาแล้ว ตอนที่ข้าพเจ้าอายุ 30 ปี ข้าพเจ้าได้ลงทะเบียนเป็นสมาชิกของพรรค “ประชาธิปัตย์ 69” ในประเทศเยอรมัน ในปี 1969 นั้นเป็นไปไม่ได้ที่จะได้รับความสนใจ แต่ถ้าเป็นในยุคของอินเตอร์เนตก็คงจะง่ายขึ้น ฉะนั้นก้าวแรกที่จะทำได้คือการก่อตั้งระบบรัฐสภาที่มีพรรคของโลก ในทุกประเทศ ชื่อพรรคคือ 2552นักประชาธิปไตย (2009-DE) โดยในครั้งแรกให้ใช้สื่อผ่านอินเตอร์เน็ตและทำให้เป็นความจริงในขั้นต่อมา นายบารัค โอบามาได้ทำให้คนทั้งโลกได้เห็นแล้วว่ามันเป็นไปได้ พรรคเก่า ประชาธิปัตย์ 69 ไม่สามารถจะหาพบได้ใน google ได้เลย ถ้าเป็นเช่นนี้จะทำให้ทุกคนมองโลกในแง่ร้ายได้ ตัวอย่างที่เห็นได้ชัดเจนคือ จากผู้ได้รับรางวัลโนเบล ออง ซาน ซูจี ในประเทศพม่า ผู้ซึ่งไม่เคยยอมแพ้ ผู้หญิงที่น่าทึ่งผู้นี้เป็นเจ้าของน้ำตาของผู้ที่ไม่มีอำนาจทั้งหลาย แผนของข้าพเจ้าคือความต้องการที่จะต่อสู้กับกฏหมายที่เฉื่อยชา กดขี่ผู้คนไม่ให้คนสู้ สิ่งที่จำเป็นและต้องการคือความเชื่อมั่นและความโชคดีเพียงน้อยนิด สิ่งเหล่านี้จะเกิดขึ้นได้ เพราะข้าพเจ้าไม่เคยยอมแพ้ในความเชื่อนี้ เพราะไม่เคยมียุคใดในโลกนี้ ที่จะมีการเปิดให้มีการใช้เหตุใช้ผลเท่ากับยุคนี้

ผลลัพธ์ที่ดีที่สุด คือการที่ข้าพเจ้าพบว่าโลกนี้เป็นเสมือน ฟรานซ์ คาฟกา เป็นแมกซ์ บรอด ผู้ซึ่งจะเชื่อในความคิดของข้าพเจ้าและจะทำทุกอย่างเพื่อให้ความคิดนี้ประสบผลสำเร็จได้ ข้าพเจ้าพูดได้ 5 ภาษา มันคงจะเป็นการดีถ้าผู้สืบตระกูลของข้าพเจ้าพูดได้ 10 ภาษา เพื่อที่จะได้มี แมกซ์ บรอดอีก 10 คน ในอีก 10 ประเทศและต่อไปอีกเรื่อยๆ

แต่ผลนี้จะวัดได้ก็ต่อเมื่อมีการไปใช้อย่างเป็นเรื่องเป็นราว เช่น รัฐหนึ่งรัฐควรจะให้มีการสร้างแม่แบบนี้ขึ้นมาและก็นำมาใช้ในระบบการเลือกตั้งใหม่ และข้าพเจ้าก็มีความฝันซึ่งคือ ประชาธิปไตยสำหรับทุกที่ในโลก ประชาธิปไตยควรเป็นระบบอำนาจที่มีการจำกัดเรื่องเวลา ในระบบนี้ควรจะประกอบด้วยสมาชิกรัฐสภาผู้ชายประมาณ 50%  และอีก 50% สำหรับผู้หญิง เสียงส่วนใหญ่ของเขตเลือกตั้งและของทั้งประเทศควรจะเป็นส่วนน้อย ทุกๆ 4 ปีควรจะมีโอกาสที่จะมีการเปลี่ยนแปลงอำนาจนี้ ความจะสูญเสียอำนาจจะนำมาซึ่งความมีเหตุมีผลและถูกทำนองคลองธรรมมากขึ้น  หนึ่งในสามของจำนวนสมาชิกสภาทั้งหมดต้องเป็นฝ่ายค้าน และหนึ่งในสามของรัฐสภาอย่างน้อยต้องเป็นสมาชิกผู้หญิงโดยไม่ต้องเอาพรรคมาเป็นตัวกำหนด หรือถ้ามีการปฏิวัติโดยผู้หญิง หนึ่งในสามของสมาชิกรัฐสภาจะต้องเป็นผู้ชายด้วยเช่นกัน

Please go to 'about us', about Dr.Axel Ridder,to  'contact us' write Dr.Axel Ridder or to 'curriculum vitae' see his Bio

Jede Partei stellt zwei Kandidaten pro Wahlkreis auf: eine FRAU und einen MANN, also eine Liste von zwei Personen.In Vorwahlen [ oeffentlichen Wahlen zur Kandidatenaufstellung der jeweiligen Partei] wird ueber die Kandidaten und gleichzeitig ueber den ersten und zweiten Rang entschieden. Damit wird der Kandidat nicht im Hinterstuebchen einer Parteibuerokratie oder nur von Parteimitgliedern aufgestellt, sondern von einem groesseren Teil der Bevoelkerung, also allen politischen Sympathisanten wie in den USA.                                          Bei allgemeinen Wahlen hat jeder Waehler eine Stimme fuer eine Zweipersonenliste. Die Partei mit den relativ meisten Stimmen in einem Wahlkreis gewinnt und sendet zwei Abgeordnete ins Parlament: also eine Frau und einen Mann. Die verlierende zweitstaerkste Partei bekommt immerhin ein Minderheitenschutzmandat und sendet nur einen Abgeordneten ins Parlament: eine Frau oder einen Mann, je nach dem in Vorwahlen verliehenen Vorrangstatus. Alle anderen Parteien gewinnen keine Sitze, wie es normal ist bei einem relativen Mehr heitswahlsystem.

Tendenziell wuerde dieses zu einem offenen landesweiten Zweiparteiensystem fuehren und insbesonders dadurch, dass sowohl die gewinnende erste Partei als auch die verlierende zweite Partei den Wahlkreis vertreten, regionale Hochburgen abbauen. Knappe Mehrheiten und die inhaerente Chance zum Machtwechsel waeren die Regel. Landesweit gaebe es keine uebergrossen Mehrheiten und keinen Regionalismus der Parteien. Mehr als Zweidrittel fuer eine Regierungspartei waere unmoeglich und ein Drittel der Sitze waeren fuer Frauen und die Oppositionspartei mathematisch sicher.

In einer Uebergangszeit sollten alle Waehler eine Praeferenzstimme wie in Australien haben: eine Zweitstimme. Jeder sollte mit der Erststimme seine emotional bevorzugte Partei waehlen und mit der Zweitstimme, welche der wahrscheinlich gewinnenden Parteien er oder sie am ehesten unterstuetzen koennte. Sollte seine oder ihre mit der Erststimme gewaehlte Partei nicht den ersten oder zweiten Platz erreicht haben, kann seine oder ihre Zweitstimme noch innnerhalb der beiden gewinnenden Parteien den Ausgang beeinflussen. Im Endeffekt kann so das Endergebnis noch umgedreht werden: eine Partei, die im "primary vote" 2 Abgeordnete hat, bleibt nach dem "preference vote" auf nur einem Minderheitenschutzmandat sitzen.

Die Zweitstimme wird nicht gewertet,  wenn bereits die Erststimme einen oder zwei Sieger gewaehlt hat. Die Erststimme wird  wertlos, wenn sie einer Splitterpartei gegolten hat, die weder ein Zweierticket noch ein Minderheitenschutzmandat gewonnen hat.

Weitere Zusatzbedingungen waeren: Wahlkampfkostenbegrenzung, eine unabhaengige Wahlkommission und die Wahlpflicht.

Vor 40 Jahren, als ich 30 Jahre alt war, hatte ich in Deutschland eine Partei 'Demokraten69' angemeldet.1969 war es unmoeglich, Aufmerksamkeit zu erringen. Im Zeitalter des Internet waere es etwas leichter. Der erste Schritt waere, in den Laendern mit parlamentarischer Demokratie eine Weltpartei zu gruenden: die 2009DEMOKRATEN[ 2009-DE ], erst ueber das Internet und dann in Realitaet. Barack Obama hat es vorgemacht. Die Partei D'69 kann heute noch nicht einmal gegooglet werden. Man koennte eigentlich zum Pessimisten werden. Dagegen steht das Beispiel der Nobelpreistraegerin Aung San Suu Kyi in Burma, es nie aufzugeben. Diese unglaubliche Frau besitzt die Traenen aller Ohnmaechtigen dieser Welt. Dies hier ist nur ein Kampf gegen die Traegheit. Diese Idee braucht nur die Kraft der Ueberzeugung und ein wenig Glueck. Das muesste eigentlich zu schaffen sein, weil ich meine Idee nie aufgegeben habe. Noch niemals in der Geschichte war die Welt so offen fuer die Vernunft.

Lesen Sie weiter unter 'Services2'